Dit keer geen oude, verlaten en vervallen locatie, maar een gebouw in de stijl van Hundertwasser. Het is geen echte Hunddertwasser, het is ontworpen door de mensen van het bedrijf in de stijl van Hundertwasser.
Hundertwasser
Hundertwasser wilde bewijzen hoe eenvoudig het is om het 'paradijs' op aarde te creëren. Hij hield zich niet aan de normen van gangbare architectuur, maar ontwierp flatgebouwen vol bomen en planten, Efteling-achtige wooncomplexen met grasdaken en extreme kleurencombinaties, en met groene daken overkapte snelwegen. Huurders kregen bij hem de vrijheid om leunend uit het raam, de ommuring van het venster te schilderen naar eigen voorkeur, zo ver als de arm reikt. Ook introduceerde hij het begrip 'boomhuurders'. Bomen konden in zijn gebouwen ook kamers huren, waarvan ze de huur in natura betaalden door zuurstof te produceren, medebewoners verkoeling te schenken en vogels ruimte te bieden om te nestelen. En schoolkinderen liet hij meehelpen bij het inmetselen van kleurige mozaïektegeltjes in de gevels van hun nieuwe schoolgebouw-met-speeltuin-op-het-dak.
Hundertwasser werd in 1928 in een troosteloze Weense nieuwbouwwijk geboren als Friedrich Stowasser. Hij overleefde met zijn joodse moeder de Tweede Wereldoorlog en liet zich in 1948 inschrijven bij de kunstacademie. Maar na drie maanden brak hij de opleiding al af en besloot hij zijn eigen weg als schilder te volgen. Toen al zag hij de rechte lijn als goddeloos en amoreel en koos hij als alternatief voor de spiraal. In 1954 had hij zijn eerste successen met tentoonstellingen in Tokio, Kaapstad, Hongkong en Rio de Janeiro en nam hij zijn kunstenaarsnaam aan.
Bij het schilderen van zijn kleurrijke doeken, liet hij zich inspireren door Klimt, Schiele en Klee.
Hundertwasser werd in 1928 in een troosteloze Weense nieuwbouwwijk geboren als Friedrich Stowasser. Hij overleefde met zijn joodse moeder de Tweede Wereldoorlog en liet zich in 1948 inschrijven bij de kunstacademie. Maar na drie maanden brak hij de opleiding al af en besloot hij zijn eigen weg als schilder te volgen. Toen al zag hij de rechte lijn als goddeloos en amoreel en koos hij als alternatief voor de spiraal. In 1954 had hij zijn eerste successen met tentoonstellingen in Tokio, Kaapstad, Hongkong en Rio de Janeiro en nam hij zijn kunstenaarsnaam aan.
Bij het schilderen van zijn kleurrijke doeken, liet hij zich inspireren door Klimt, Schiele en Klee.
Eind jaren vijftig begon Hundertwasser zich ook te manifesteren als architectuurcriticus. In 1958 publiceerde hij zijn beroemd geworden Beschimmelingsmanifest tegen de rationalistische school in de architectuur. Hij vond dat rechte lijnen niet aansloten bij de belevingswereld van mensen. Iedereen had het recht om zijn eigen 'derde huid' (de woning) naar eigen smaak te vormen en te kleuren. Hij stond ook bekend als milieuactivist en streefde ernaar dat de natuur op alle mogelijke manieren de ruimte kreeg, ook in gebouwen. In 1958 werd hij ontslagen als docent van de kunstacademie in Hamburg, nadat hij zich een weekeinde met twee studenten had laten insluiten in de academie om daar alle muren te beschilderen met golvende lijnen en oneindige spiralen.
Zijn echte doorbraak kwam medio jaren tachtig met de bouw van het Hundertwasserhaus in Wenen, een complex van vijftig woningen dat hij rijkelijk bedeelde met terrassen, waarin honderden bomen groeien, en voorzag van torentjes met gouden koepeldaken. Elke woning kreeg zijn eigen gekleurde gevel. Het was Hundertwassers antwoord op de grauwe eentonige huurkazernes in Wenen, waar niemand graag wilde wonen.
Zijn echte doorbraak kwam medio jaren tachtig met de bouw van het Hundertwasserhaus in Wenen, een complex van vijftig woningen dat hij rijkelijk bedeelde met terrassen, waarin honderden bomen groeien, en voorzag van torentjes met gouden koepeldaken. Elke woning kreeg zijn eigen gekleurde gevel. Het was Hundertwassers antwoord op de grauwe eentonige huurkazernes in Wenen, waar niemand graag wilde wonen.
