Op 20 juni was het dan zover, mijn eerste bruiloft. Nu eens niet als second shooter met Marianne mee, maar met Marianne als second shooter. Bedankt Marianne voor je hulp.
Spannend om nu alles zelf te regelen, maar ook erg leuk om eens te ervaren. We waren enkele weken van tevoren op de locaties wezen kijken om alvast een indruk te krijgen. Een supergave, industriële locatie voor de shoot, een oude fabriek. Echt iets in ons straatje. Bij ons eerste bezoek volop ideeën opgedaan voor mooie foto's.
Het blijft een bijzonder ervaring op zo'n belangrijke dag aanwezig te mogen zijn en de mooie momenten te mogen vastleggen. Toch wel wat zenuwachtig moet ik zeggen, al had ik me goed voorbereid.
Batterijen opgeladen, kaart geformatteerd, camera gecheckt en schoongemaakt, de benodigde spullen ingepakt en op naar het oosten van het land. De weersvoorspelling was de dagen ervoor niet heel erg goed, grote kans op regen. Gelukkig draaide dit gedurende de week telkens bij en zag het er redelijk goed uit die dag.
Aangekomen bij het ouderlijk huis van de bruid, was men daar volop bezig met de make-up en de voorbereidingen. De zon scheen en de temperatuur was goed. Na wat eerste foto's gemaakt te hebben is Marianne naar de bruidegom gegaan.
De bruid transformeerde van een mooie jongedame in een prachtige vrouw. Altijd weer geweldig om te zien.
Na aankomst van de bruidegom de bewonderende blikken van de verzamelde familie en toen op naar de locatie voor de shoot.
Daar aangekomen bleek de hal die we daarvoor bekeken hadden ineens vol te staan met stoelen en tafels, de bovenramen waren geblindeerd. Dat was even schrikken. Er was nog een andere hal waar we terecht konden, daar was genoeg licht, maar niet die mooie, vervallen muren zoals in de andere zaal.
Terwijl Marianne alvast met het bruidspaar ging fotograferen, liep ik mee met de receptioniste die iemand ging zoeken om te zien of in de eerst hal de blinden voor de ramen open gemaakt konden worden. Dit nam nogal wat tijd in beslag. Op dit soort momenten is het maar goed dat je dan met zijn tweeën bent.
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, hebben we zelfs nog een prachtig scherm van de Mondial kunnen gebruiken.
Toen snel naar de trouwlocatie, waar de rest van de dag doorgebracht zou worden.
Het was een mooie dag, het proosten, het oplaten van de ballonnen en de familieshoot konden allemaal buiten plaatsvinden. Een aantal schitterende bruidsmeisjes in roze wolken van tule maakten het plaatje compleet.
Henrieke en Christiaan ik wens jullie nog heel veel geluk en hoop dat jullie terug kijken op een heerlijke, geslaagde dag.
Spannend om nu alles zelf te regelen, maar ook erg leuk om eens te ervaren. We waren enkele weken van tevoren op de locaties wezen kijken om alvast een indruk te krijgen. Een supergave, industriële locatie voor de shoot, een oude fabriek. Echt iets in ons straatje. Bij ons eerste bezoek volop ideeën opgedaan voor mooie foto's.
Het blijft een bijzonder ervaring op zo'n belangrijke dag aanwezig te mogen zijn en de mooie momenten te mogen vastleggen. Toch wel wat zenuwachtig moet ik zeggen, al had ik me goed voorbereid.
Batterijen opgeladen, kaart geformatteerd, camera gecheckt en schoongemaakt, de benodigde spullen ingepakt en op naar het oosten van het land. De weersvoorspelling was de dagen ervoor niet heel erg goed, grote kans op regen. Gelukkig draaide dit gedurende de week telkens bij en zag het er redelijk goed uit die dag.
Aangekomen bij het ouderlijk huis van de bruid, was men daar volop bezig met de make-up en de voorbereidingen. De zon scheen en de temperatuur was goed. Na wat eerste foto's gemaakt te hebben is Marianne naar de bruidegom gegaan.
De bruid transformeerde van een mooie jongedame in een prachtige vrouw. Altijd weer geweldig om te zien.
Na aankomst van de bruidegom de bewonderende blikken van de verzamelde familie en toen op naar de locatie voor de shoot.
Daar aangekomen bleek de hal die we daarvoor bekeken hadden ineens vol te staan met stoelen en tafels, de bovenramen waren geblindeerd. Dat was even schrikken. Er was nog een andere hal waar we terecht konden, daar was genoeg licht, maar niet die mooie, vervallen muren zoals in de andere zaal.
Terwijl Marianne alvast met het bruidspaar ging fotograferen, liep ik mee met de receptioniste die iemand ging zoeken om te zien of in de eerst hal de blinden voor de ramen open gemaakt konden worden. Dit nam nogal wat tijd in beslag. Op dit soort momenten is het maar goed dat je dan met zijn tweeën bent.
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, hebben we zelfs nog een prachtig scherm van de Mondial kunnen gebruiken.
Toen snel naar de trouwlocatie, waar de rest van de dag doorgebracht zou worden.
Het was een mooie dag, het proosten, het oplaten van de ballonnen en de familieshoot konden allemaal buiten plaatsvinden. Een aantal schitterende bruidsmeisjes in roze wolken van tule maakten het plaatje compleet.
Henrieke en Christiaan ik wens jullie nog heel veel geluk en hoop dat jullie terug kijken op een heerlijke, geslaagde dag.
