Rond 1120 werd op deze plek een eerste oratorium gebouwd. In 1136 werd dit oratorium erkend en in 1177 wijdde de bisschop de eerste kapel in. Deze werd helaas na een aantal jaren weer afgebroken. In 1548 werd het oratorium een abdij en in 1798 werd deze abdij bij openbare veiling verlocht. De nieuwe eigenaren sloopten de kerk en verkochten de gebouwen, o.a. het priesterhuis, de infermerie en de boerderij weer door . In 1897 ontstond toen het noviciaat en het rusthuis op de braakliggende grond van de gesloopte kapel. Er werd ook een nieuwe kapel gebouwd. Het huidige gebouw werd tot 1988 bewoond. Tot 2008 bleef het in handen van de laatste eigenaren en in maart 2009 vertrokken de laatste bewoners met pijn in hun hart. Het klooster heeft prachtige buitenmuren. Binnen is er een rijkelijke hoeveelheid kleine kamers en over het gebouw verdeeld enkele kleine huiskamers. De bijbehorende kapel staat er verloren en verlaten bij, maar haar vroegere schoonheid is nog goed te zien.