"Een stapel stenen houdt op een stapel stenen te zijn wanneer een enkele man ernaar kijkt met in zijn hoofd het beeld van een cathedraal".
-
Antoine de Saint-Exupery

Het fotograferen van oude, leegstaande panden,  het vastleggen van what remains, is een van mijn favoriete onderwerpen. De schoonheid van het verval, de lagen in zo´n gebouw aanwezig,  de kleuren van gebladderde en gebarsten verf, achtergebleven, stille getuigen die hun verhaal vertellen van wat eens was.

Deze locaties staan vaak al jaren leeg, soms zijn er plannen voor renovatie of sloop, vaak zijn of worden deze locaties overgenomen door de natuur en soms door tijdelijke bewoners. Het betreden van zulke "forbidden places" is altijd weer spannend, je betreedt een andere wereld, een wereld waarin achtergebleven stille getuigen samen met het gebouw hun verhaal vertellen.
Aangezien het gevaarlijk kan zijn op dit soort locaties door verrotte trappen, gaten in de vloer e.d. zijn we altijd met een groepje mensen met dezelfde passie voor deze vorm van fotografie. Een uitspraak die de drive, de kick hierbij weergeeft en die ik ergens op het internet tegenkwam is:
"Capture the past by documenting the present".
  
Natuurlijk worden hierbij de regels van de urbanfotografie in acht genomen: - je neemt niets mee,  - je laat alles achter zoals je het aantreft,  - je richt geen vernielingen aan, ook niet om binnen te komen.  Het is dan ook altijd weer bedroevend om te zien dat er mensen zijn die aan dit laatste blijkbaar plezier beleven. Dit is dan ook een reden om verzoeken om het vrijgeven van locaties niet te honoreren. Het kost bovendien vaak veel tijd en speurwerk naar locaties en hoe je er binnen kunt komen.

"Take only pictures, leave nothing but footprints".